Vandaag is mijn moeder jarig. Deze verjaardag heeft ze niet gehaald, ze overleed begin dit jaar. Ik voel haar vaag op de achtergrond bij me, alsof ze niet zeker weet of ze bij mij wil zijn. Of is het dat ik niet zeker weet of ik bij haar wil zijn? Misschien ben ik het die haar niet toelaat.
Mijn oma staat wel pal naast me. Niet in levenden lijve, zij overleed toen ik nog op de lagere school zat. Oma heeft een boodschap voor me, zoals ze dat vaker heeft op belangrijke momenten. Ik durf die boodschap nog niet ten volle te voelen. Dat komt wel. Het gaat over helende kracht en het familiesysteem, daar ben ik me in ieder geval van bewust.
Ik kom uit een analytisch gezin. Beide ouders waren arts. Zij heelden op academisch niveau. Studeren, onderzoeken en beredeneren was bij ons de norm, voelen wat minder. Achteraf bezien waren alle gezinsleden zeer gevoelig, maar wisten niet hoe ze daar mee moesten omgaan. Vandaar de hang naar ratio.
Gelukkig was daar ook mijn oma die heel wijs was. Niet door studie, maar door een innerlijk weten. Oma was een wijze vrouw, zij volgde haar gevoel. Een paar eeuwen geleden zou ze ongetwijfeld vervolgd zijn als heks. In deze tijd werd ze door sommigen gezien als zonderling, door sommigen als wijs. Ze was onopvallend en krachtig tegelijk. Oma wist alles van kruiden, paddenstoelen, de natuur en hoe je in balans kan blijven als het leven klappen uitdeelt.
Klappen heeft oma gehad. Zij komt uit de generatie die twee wereldoorlogen heeft meegemaakt met alle verlies die bij oorlog hoort. Ze heeft het nooit breed gehad en haar levensomstandigheden waren niet florissant. Wel heeft ze haar dochter, mijn moeder, laten studeren. Dat heeft mijn moeder de mogelijkheid gegeven om een goed leven op te bouwen. Mijn moeder beschikte over geestelijke vrijheid en financiële onafhankelijkheid, maar ergens onderweg liet ze de innerlijke wijsheid die ze van oma had meegekregen een beetje naar de achtergrond verdwijnen. De wijsheid was er wel, maar ze liet haar minder toe.
Oma heeft haar wijsheid altijd gedeeld. Helaas heb ik haar niet zo lang gekend. Haar motto was: Al ben ik een leraar, dat neemt niet weg dat ik ook nog steeds leerling ben. Wijze woorden. Ontwikkeling stopt nooit.
Het voelt alsof een deel van de wijsheid van mijn oma verloren is gegaan bij de overdracht naar mijn moeder. En weer een beetje bij de overdracht naar mij. Of is dat slechts de hang naar perfectie en ratio die hier spreekt? Ineens wordt mij de boodschap van oma duidelijk. Het gaat niet om concrete kennis, het gaat om innerlijke wijsheid. Durf te voelen en alles toe te laten wat er is. Mooi of lelijk, alles wat bij mij hoort is even belangrijk.
Dank oma, voor weer een belangrijke boodschap. Als ik mijn moeder niet wil voelen of toelaten, heb ik de keuze om dat zo te laten en er niets van te leren. Ik kan ook kiezen voor het voelen van de pijn en te onderzoeken wat die pijn betekent. De pijn de ruimte geven en zo ruimte maken voor iets nieuws. Wat dat is, weet ik nog niet, want ik ben nog steeds een leerling. Ik voel wel dat er licht en ruimte achter de pijn zit.
In mijn familielijn zitten wijze vrouwen, die niet altijd zijn begrepen. De mens heeft de neiging om hetgeen hij niet begrijpt te verstoten. Daarom zijn veel wijze vrouwen in het verleden als heks verketterd. Mijn lief noemt mij liefdevol zijn heks. Dat aanvaard ik als geuzennaam want ik weet dat er veel wijze vrouwen in mijn familielijn zitten. Ik ben trots op deze wijze vrouwen. Zij hielpen mensen helen. Ik mag op hun traditie voortborduren en mensen en dieren de bedding geven om zichzelf te helen, onder andere door middel van cranio. Om hun trauma te transformeren, los te komen van chronische pijn of vrede te sluiten met hun voorouders. Elke generatie brengt de volgende generatie naar het volgende niveau. Soms op een comfortabele manier, soms uiterst moeizaam. Elke generatie doet wat in haar vermogen ligt. Niet meer en niet minder. Als je dat kunt voelen en aanvaarden, komt de weg vrij om te bouwen op wat er was, maar nu volledig vrij, zonder verzet en op jouw eigen wijze.
Dank moeder, dank oma, dank overgrootmoeder en de generaties daarvoor. Dank wijze vrouwen, dat ik jullie leerling mag zijn.
Mijn verwondering, ervaringen en overpeinzingen in mijn werk deel ik graag met jou
0 Reacties